Co kraj to obyczaj, a świat ani na chwilę nie przestaje nas pozytywnie zadziwiać. Ta niezwykła mnogość zwyczajów i tradycji zawsze była dla nas powodem do zachwytu. Nie inaczej jest z typami urody. To, co piękne w Afryce, nie podoba się w Ameryce Południowej, a to, co jest zwyczajne w Europie, budzi najszczerszy zachwyt w Azji. I po to są właśnie podróże, by nam tę całą różnorodność przybliżyć, poukładać i oswoić. A skoro już latamy wysoko i daleko, to lecimy do Japonii, bo nie znamy osoby, która nie zachwyciłaby się urodą Japonek, o tajemniczych gejszach nie wspominając. A Wy?
Gejsza – ideał kobiecej urody
Chyba nie ma drugiego takiego miejsca na świecie, gdzie wyrażenie porcelanowa cera byłoby tak bardzo prawdziwe, jak w Japonii. Tutaj kobiety obsesyjnie chronią twarz i ciało przed słońcem. Używają do tego specjalnych ochronnych i wybielających kremów, nie opalają się, pielęgnują skórę w leczniczych naturalnych źródłach, tak zwanych onsenach. I w dodatku, chodzą pod parasolami, zwłaszcza w słoneczne dni. Jak to? – spytacie. Przecież my uwielbiamy się opalać i im ciemniejsza opalenizna, tym bardziej udane wakacje :). A Japonki wręcz przeciwnie! Oczywiście w Japonii ideałem kobiecej urody o porcelanowej skórze jest gejsza -narodowy skarb Japonii i fascynująca niewiadoma dla wszystkich turystów.
Kiedyś gejszami byli tylko mężczyźni, ale od kilku stuleci jest to profesja zarezerwowana tylko i wyłącznie dla kobiet. Gejsza to kobieta piękna i inteligentna, wytworna, doskonale wykształcona, znająca tradycyjną sztukę gry na instrumentach i specjalistka ceremonii herbacianej, co w Japonii jest otoczone prawdziwym kultem. Gejsza nosi najpiękniejsze jedwabne stroje, kosztowne klejnoty i najcenniejsze ozdoby. Jej kunsztowną fryzurę podtrzymują złote i srebrne szpilki. Twarz, kark i dekolt gejsza maluje specjalnym białym pudrem, który w połączeniu ze szkarłatem ust i jedwabiem kimona tworzy zmysłowy, eteryczny wizerunek.
Żeby zostać gejszą, a musicie wiedzieć, że ten zawód cieszy się w Japonii niezwykłym szacunkiem. Trzeba się długo uczyć i to od najwcześniejszych lat. Dziewczynka praktykuje minimum 6 lat jako maiko zanim zostanie gejszą, czyli geiko. Spotkać gejszę, to prawdziwe szczęście! Zazwyczaj udaje się to w tradycyjnych dzielnicach miasta Kioto, które na pewno znacie z filmu Wyznania Gejszy. Gejsze kroczą niczym delikatny żuraw, zwykle w małych grupach lub pojedynczo, spowite aurą hipnotyzującego uroku, ze spuszczonym skromnie wzrokiem, o porcelanowych twarzach i rubinowych ustach – piękne, tajemnicze, niepowtarzalne.
